Δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε, αλλά κάθε φορά η ίδια γελοιότητα επαναλαμβάνεται: παίκτες και προπονητές του LoL να εγκαταλείπουν ομάδες τελευταία στιγμή, αφήνοντας πίσω συμπαίκτες, staff και οργανισμούς στον αέρα, χωρίς καμία ενημέρωση – λες και ήταν περαστικοί σε πανηγύρι και τους έκοψε η όρεξη.
Η πραγματικότητα είναι απλή αλλά πονάει: πολλοί από αυτούς δεν έχουν μάθει τι σημαίνει δέσμευση, σεβασμός ή επαγγελματισμός. Παίζουν και προπονούν με κονέ. Γίνονται “σκυλάκια” των προπονητών τους και οι προπονητές γίνονται “σκυλάκια” των παικτών τους – αρκεί να έχουν το κονέ, το κλείσιμο και την ασφάλεια του να μην εκτεθούν ατομικά. Γιατί να μπουν στη διαδικασία να ενημερώσουν την ομάδα τους έγκαιρα; Γιατί να τηρήσουν συμβόλαια ή έστω τον λόγο τους, όταν μπορούν να το παίξουν boss και να φύγουν κρυφά για ένα ενδεχομένως καλύτερο ρόστερ ή μια υποθετικά καλύτερη θέση, χωρίς καν να ξέρουν πώς θα εξελιχθεί;
Στο τέλος, αυτό που μένει είναι οι παίκτες που θεωρούν και θέλουν να αποκαλούνται επαγγελματίες: εκείνοι που δουλεύουν σκληρά με επιμονή και υπομονή για να πετύχουν τον στόχο τους, ατομικά αλλά και ομαδικά, βοηθώντας το μέλλον τους. Οι υπόλοιποι; Απλά περνούν, φεύγουν, και επιστρέφουν με την ουρά στα σκέλια όταν καούν όλα τους τα κονέ.
Στο τέλος, όταν πέσουν οι μάσκες και μαθευτεί στην αγορά το ποιοι πραγματικά είναι και τι κάνουν, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνουν μια ζωή χωρίς ομάδα. Και αν βρουν ποτέ ξανά, κανείς δεν θα τους εμπιστεύεται.
RedBaron
Monarch
Ωραίο κείμενο απο τον Red Baron